SENDEN SOŇ… Gitseň, ýykyljak ýalydy, Ýöne dünýä üýtgemedi. Bar bolan zat − ýüregimi Ýalňyzlygym tüýtmeledi. Dogry, kä kalbymy berdim, Gussaň hökmüne howala. Hiç kimden jogap tapmadym, «Nämüçin?!»
“Öz wagtynda aýdylmadyk söz” Hol baýyrlar ter güllere beslenip, Gök otlar örtende türkmen düzüni. Men ilkinji gezek senden eşdipdim, “Men seni söýýärin” diýen sözüňi. Menem öz ýanymdan söýüpdim seni,