Herkimiñ öz zehini bar, Del miwäni ýolup bilmen, Ýa-da metafora çümüp, Gurbannazar bolup bilmen. Ylgasagam uýup teññä, Ölüm herne deñlik hemmä Dert beren, dermanyn emlär, Ile azar bolup bilmen.
Özüm özümi Biwepalyk etse ýakyn ynsanym, Tyg eýleýip kalba bassa közüni. Bu dünýäde gaçyp hemmä ynamym, Gujaklasym gelýär özüm-özümi. Kerim Hallyýew Dogryñ ýok ýerinde ýalan mesele, Belki bardyr bir
Seni söýip ýadamadym, Ýadamadym ezizläbem, Gussalardan hassalasam, Başga derman gerek dälem. Seni söýip ýadamadym, Ýadamadym irmedimem, Señ bagyñdan başga bagdan, Özge güli tirmedimem. Senden asla
Sen juda ýakynsyñ maña, Peşgeşi ýaly Tañrynyñ, Sen juda zerursyñ maña, Güwäsi ýaly añrymyñ. Akar çeşmeden dury sen, Göwnüñ tämiz ak gar ýaly, Bagryma basasym gelýär, Duýgylarmy aklar ýaly. Kalbyma
SEN Kalbymyñ aramy, gursagma howam, Men seni hemmeden gabanyp ýörün, Eger bilmän göwün raýyñ ýykaýsam, Soñra öz-özümden ar alyp ýörün Ýoklugyñda sekuntlaram togtaýar, Barlygyñda gül açyp dur