Kader defterimin dram bölümü;
Sana tutsak ettim sefîl gönlümü,
Esaret yerine bil ki ölümü,
Seçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Benimle bir dünya dar geldi sana,
Seviyorum demek ar geldi sana,
Kara toprak daha yâr geldi bana,
Göçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Göçüp gidenlerin son nefesini,
O sessiz ülkenin efsânesini,
Hayatla ecelin mesafesini,
Ölçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Çektiğim çileler gelmiyor dile,
Söylesem nafile, yazsam nafile,
Senden vazgeçersem, Sırat’tan bile
Geçerim sevgilim kal sağlıcakla
Cemal Safi

Aramyzda täze agza we täze zehin @melodie_me -den size:))

"Hakyky söýgi näme?" diýemde "Bir bakyşda söýgini" meselem getirýänler aramyzda az däl. Bu düşünje köp adamy ynandyrmak bilen, olaryň gursagyndaky "şol söýgä duşsam" diýen arzuwlaryny artdyrmagy başarýar. Eýsem iñ ýalan söýgüleriñ biri şoldygyny bu jümläniñ özi hem subut edenokmy?! Munuñ diñe 'garşy tarapyñ gözelligine aşyk bolmaklykdygyny.  Bir bakyşda söýgi, ýagny, gözellige bolan söýgi şeýle bir ynandyryjy welin adamlar onuň täsirinde özünden ýitiren, unudan, ýüz öwüren zatlarynyň sanynda ýalňyşmaklary ahmal. Munuň şeýledigi birnäçe eserlerde öz beýanyny tapýar. Meselem Romeonyñ hem Juliettiñ gözelligine bolan söýgisi oña ilkinji söýgüsini unutdyrýar. Ýogsa ilkinji söýgi hiç haçan ýatdan çykmaýanlaryñ biri dälmidir?! 

Siziň pikiriňizçe haýsy söýgi has dogry? Bugün postumyzda edil soňky 100 ýyllykda döwlet we dowletleň arasynda, ynsan we ynsanlaryň arasynda, duýgular we akylyň arasynda deňeşdirme gidişi ýaly, "bir bakyşdaky söýgi" we "ilkinji söýgi" deňeşdirilýar. (Aramyzda bir bakyşda söýen we ol söýgi ilkinji söýgüsi bolan adamlar bu soraga jogap bermekde oýlanjaklaryna şüphäm ýok:-D)

Her gün biraz daha yoruyor beni,
Hasretinle başa çıkamıyorum.
Her gece bir yerden vuruyor beni,
Sağ salim sabaha çıkamıyorum...

Savaşta geçirdim sanki bir ayı
Düşmandan almadım ben bu yarayı,
Giderken verdiğin tek sigarayı,
Hatıradır diye yakamıyorum...
 
Vicdanın halimi hiç mi sormuyor?
Küsecek ne yaptım, aklım ermiyor!
Zalimsin demeye dilim varmıyor,
Tavrına bir isim takamıyorum...

Yeter ki mektup yaz canımı dile!
Yetmezse uğrunda çektiğim çile!
Nazar değer diye resmine bile
Besmele çekmeden bakamıyorum

Cemal Safi

Giden pursadyňdaky sessiz galan dymmalarymyň içinde, ruhumyň: "meni öldüren sen bolma..." diýip seslenişleri bardy.Duýmadyň..
Hiç kimsiz galmakdan gorkýan ruhymy, şol gün sansyz köpçüligiň içinde ýitirdim.
Bir gün ölsem hem ruhumyň "ölümsiz" bolmagyny isleýän 19 ýaşly men, bugün ruhymy ýitiren jesedim bilen bu sözleri ýazýan. Gideniňden soň ýüregime esli wagt bäri ýesir alnan käbir isleglerim babatda, çak edişimden hem aşa talapkär bolanyma göz ýetirdim. Sebäbi hem "seni" (ýagny asla maňa degişli bolmadyk adamy) söýüp, hem-de ruhumyň "ölümsiz" bolmagyny islemek, isleglerimiň "çäk" diýen zatdan binesip galandygyny aňlatmaýarmy?
Göräýmäge ýönekeý söz ýaly duýulýan bu "Çäk" sözi bizi birbada köp erbetliklerden saklamak bilen bir hatarda, gör niçeme ynsanlaryň hyýallaryny gursaklarynda garradandyr. Emma men näçe islesem hemsaňa bolan duýgularyma çäk goýmagy başarmadym. Men seni söýmekde çäkden çykanymy, sensiz garşy alan günumiň säherinde "ýoklugyň ýüregime uran ajy şarpygyndan" soňra duýdum.
Şahyr aýtmyşlaýyn: "Aşa söýmekligiň hasaby-ol ynsanyň ýoklugy bilen tölener". Pikrimçe men bu söýgüniň hasabyny tölemegimiň dowamlylygy bir ömrüme gider we munuň jezasy: ikimiziň asla "biz" bolup bilmezligimiz bilen çäklener.
©Abat Ashyrgeldiyeva

Sesinde annesinin terliğini giyip gökkuşağına doğru koşan bir kiz çocuğu vardi. Ama gökyüzünde kaybolan sendin. O nasıl sesti öyle?.... Pamuk gibi....

Yemin ederim kokundan anlamıştım, benim için herhangi birisi olmayacağını


- Özlemiş gibisin?!
+ "Gibisi" az kalır kadın. Özledim
~Yaralasar~

Dokunmaya korkacağim kadar güzelsin.
~Karantina~

-Arya?
+Canım?
-"Schindler'in Listesi'ni seyretmiş miydin?
+Evet.
-Hani orada kırmızı paltolu bir kız çocuğu vardı ya, tüm film siyah beyazdı ama bir tek o kız renkliydi. Sen de öylesin işte benim için.

Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Dün oturup hesap ettim
Sen doğduğun zaman
Ben bir askeri mektepte talebeymişim
Sen bilmezsin Sitare
Burada gündüzler çekip durduğumuz bir mercan tespih
Geceler içinde uyuduğumuz birer siyah buluttu
Her akşam dokuzda yat borusu çalardı
Yat borusu baştan aşağı hüzün çalardı
Bir derin uykuya atardım kendimi
Siyah benli bir kız düşlerime kaçardı
Bende onu alır anamın düşlerine kaçardım

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Seninle konuşurken Sitare
Aklıma yıldızlar dökülüyor
Bir çaresiz Zühre oluyorsun Babil caddelerinde
Ateş gözlü kahinler koşuyorlar arkandan
Binlerce meşalenin ışığı kımıldıyor saçlarında
Gökyüzü salkım salkım
Zigguratlar tıklım tıklım
Dönüp dolaşıp dudaklarına takılıyor aklım
Ah benim bu akıldan sıyrılmış aklım
Kimi gün boşlukta konacak yer bulamayan
Kimi gün inatçı yosunlar gibi kepez diplerine yapışan aklım
Gözlerine baktığım zaman Sitare
Bütün çöllere ay doğuyor
Yoldaş ediyorum kendime İmrül Kays’ı Antere’yi A’şa’yı
En kuytu vahaları dolaşıyorum
Hangi vahaya gitsem çadırlar sökülmüş Sitare
Çadırla su arasında bir cılga var
O cılgada narin ayak izlerin var
Durgun suya düşüp kalmış gözlerin var

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Bazan sapsarı bir benizle geliyorsun
Yorgun çizgileri alnında uykusuzluğun
Biliyorum içinde bir sızı var
Bıçak ağzı gibi bir sızı var
Bu sızıdır işte seni verimsiz kılan
Züheyr’in Suad’ı gibi keremsiz kılan
Kuzeyden güneye
Güneyden kuzeye
Heyy! Gidip geliyorum bu çöllerde
Kureyş’in heybetli ve inatçı develeri
Hiç aldırmadan benim esmer sevdama
Geviş getiriyorlar ufka bakarak
Ben kaçıp Yesrib’e sığınıyorum
Yesrib bahane, bir kitaba sığınıyorum
Dağda, ovada, badiyede okuduğum hep elif
Elif diyorum Sitare, sineme elif çekiyorum
“Ah minel aşk-ı ve halatihi..”
Çok eski bir gerçektir bu biliyorum

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Sinsi bir yağmur altında beraber yürüyoruz
Ve ikimizde ıslanıyoruz
Ben ne yağmurlar gördüm Sitare
Ben kaç kez iliklerime kadar ıslandım
Bilmiyorum sen kaç yaşındaydın
Ben göğü hep bir kurşun gibi ağır
O şehirde sırılsıklam gezerdim
Bölük bölük insanlar boşanırdı tapınaklardan
Tapınaklar insanları safra gibi atardı
Sonra hepsi bir yere toplanıp bana bakarlardı
Bir gün bu şehrin kirli yağmurları alıp götürdü beni
Gidip bir Uygur çadırında göğü dinledim
Kara bulutlar kükrerken bir Kaşkar sabahında
Oturup Aprunçur Tigin ile seni konuştuk
Bakışlarımı sunuyorum, tereddütsüz alıyorsun
Gizli bir tebessümle çağırıyorum, geliyorsun
Kaşı karam, gözü karam, saçı karam
Umay gibi yumuşak huylum
Nerden çıktın karşıma böyle
Sesin ılık bir bahar güneşi gibi ığıl ığıl akıyor içime
Asya’nın bozkırlarında ordular düşüyor peşime
Yığılıp kalmışım bu Anadolu toprağına Sitare
Adam akıllı yorulmuşum
Ellerin böyle olmamalıydı
Ellerine acıyorum
Ve kim bilir kaç zamandan beridir kalbimi öğütlüyorum
Durup durup ıssız yerlerde
“güçlü ol ey kalbim, güçlü ol
Daha çok işimiz var” diyorum

Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum

Yağmur olsan binlerce damlalar arasından tutardım seni, çünkü korkarım toprak aldığını vermiyor geri
Cemal Süreya

- Ölmeyi bile beceremedim.
+ Sen ölemezsin zaten.
- Nedenmiş o?!
+ Çünkü ölmek için fazla ölüsün
"Ölüme fısıldayan adam." S-15

O güzelim gözlerin hakkını hangi ressam verebilir ki?!
Jane Austen

O kadar geç oldu ki cevabın, ne sorduğumu unuttum
William Shakespeare

İnsan bir kere birine geç kalır ve bir defa hiç kimse için acele etmez
Yaşar Kemal