Gül kibimi, gülkülimi bilmedim,
Günler meni bir hala-ha salypdyr.
Düşnüksiz däl seniñ beýle gülmegiñ,
Meniñ oýum saña oýun bolupdyr.

Okaman başlapdyr gözleñ ýüregmi.
Saýgarañok indi setirleñ ardyn.
Soñky döwür goşgularma göz aýlap,
Ýañsa salyp ýylgyrmagy çykardyñ.

Unutdyñ dilimi, ýat boldum saña,
Şeýdip sowuk düşdi, açyldy ara.
Belki-de kim bilýär, göwün gaýygyñ
Baryp düşdi mundan başga kenara.

Men ýene-de sessiz galdym, yzyñda
Gizläp bilmän gözlerimiñ garasyn.
Çalaja pyşyrdap, eşitmeseñ-de
diýdim: “Söýgimiziñ yzy ýarasyn!”

Birden çagba guýdy, sowuk damjalar
Geçäýenok hol daşymdan aýlanyp.
Emma seniñ ezilmedi köýnegiñ,
Şeýle bolýar ýeñil düşse aýralyk.