Iñ soñkyhekaýa 5-nji bölüm
Ýiten puluň Arslandan görülýändigini eşiden Merjeniň horkuldap-horkuldap aglamasyna Ogulbibi eje-de, Öwez aga-da oňaýsyz ýagdaýa düşdüler, gyzynyň göwnüne degendiklerine düşündiler. Öwez aga aýalyna närazylyk bilen äňetdi. Olar näme etjeklerini, gyzyna näme diýjeklerini bilmän kösendiler. Ahyry-da Öwez aga erk-ygtyýaryny jemlemeli boldy:
– Hany, goýuň indi şu gürrüňi. Ýiten pul bolsun! «Başyma geleni sowsun» diý-de, sadaka aýt içiňden. Taparyn men ýene . Karz-kowal alaryn. Hudaýa şükür, bizem ýeke däl. Gürrüň pula galsa, bir hasaby bolar.
Şonuň bilen gürrüň tamamlandy.
Merjeniň haly gün-günden beterleşýärdi. Öňler turmaga ýaramasa-da, käte enaýyja ýylgyraýmasy bardy. Indi şol ýylgyryşam galdy. Horlukdan ýaňa gözleri içine çöküpdi. Hamy süňküne ýelmeşäýipdi. Mundan beter horlanmak mümkin däl diýdirse-de, ýene gün-günden gurap barýardy. Ol ala gözlerini petige dikip, doňan dek ýatýardy, ne gürleýärdi, ne bir sowalyňa jogap berýärdi, ne-de bir zat soraýardy.
Ogulbibi eje gyzynyň nämedir bir zat diýmegini isleýärdi. Ol nämedir bir zady höwes etsedi, bir zada güýmensedi, onuň derdiniň ýeňilleşjegini bilýärdi. Halap barmasa-da, indi Arslanyň gelip-gitmegine-de kaýyl bolupdy. Dert agyrdy, onuň garşysyna durara bir adamyň güýji ejizdi. Indi diňe Merjen däl, Ogulbibi ejäniň özem göwünlik isleýärdi, kimdir biri gapdaldan goltgy berse, kem görjek däldi.
Ol gyzynyň ýanynda Arslan barada diýen sözüni welin nädip ýuwmarlajagyny, teý, bilenokdy. Ýogsam ol ähli zada kaýyldy. Goý, ol doňuz serhoşluk bilen şol puly alanam eken-dä, muny bilmezlige salmak, hatda bagyşlamagam mümkindi.
– Gyzym, göwnüň näme isleýär? – diýip, Ogulbibi eje indi, gör, näçinji gezek soraýar.
– Hiç zat gerek däl, eje – diýip, Merjen öň ençe gezek gaýtalan sözlerini ýene ýaltanman aýdýar.
– Ýaňy sawçylaň geldi, gyzym…
Merjen ejesiniň ýüzüne gözlerini süzüp seretdi:– Agyr zat diýme olara.
– Wah, ýok-la, aýdýanyň näme, gyzym?!
– Agyr zadam salma, eje, bolýamy?! Olaryň eli ýukadyr.
– Wah, jan balam, zat niräň gürrüňi… Toýy özüm ederdim. – Ogulbibi eje ýüzüni gyzyna görkezmejek boldy. Birhaýukdan özüni dürsäp, mylaýym dillendi. – Olar aýdýa: «Toý bir gowy zat. Toýa başlasak, Merjen jan sagalar ötägider» diýýärler.
– Häzir gyssanmasynlar.
– Menem: «Siz «Gyz gerege – tiz gerek» edýäňiz diýdim. Olar aýdýa: «Ýagdaýyňyza düşünip durus, ýöne Arslan günümize goýanok» diýýärler.
Merjen ýene petige seretdi. Özbaşyna seslendi:
– Düşünäýmel-ä…
– Gowusyny etjek boluşlarydyr olaryň. Arslan, göz degmesin, ýaman ýigit däl.
Merjen ýuwdundy:
– Eje, Arslan arassa ýigit. Ol ogurlyk etmez!
– Kim oňa «ogry» diýdi, gyzym?!
– Diýmeseňizem, şeýleräk pikir boldy sizde.
– Wah, akyly çaşan ejeň sözüne üns berme, gyzym. Sen perzendiň derdini çekip göreňok. Meniň derdimi Alla hiç kimiň başyna salmasyn!
Merjen gaýtargy berip bilmedi. Ol ejesiniň ýagdaýyndan habarlydy. Onuň gijeler aglap çykýanyny-da bilýärdi. Alladan dileg edýänini, öwlüýälere sygynýanyny, her bir tebip men diýeniň sözüne ynanyp, aýagyna ýykylýanyny-da bilip ýatyrdy. Emma Merjeniň bulara hem özüne deramaty ýetmeýärdi.
Ol nähilidir, ejesiniň derdini ýeňilleşdirjek bolup, ýene Arslana ýüzlendi:
– Bilýäňmi, eje, men nämä begenýän?! Ýanymda Arslanyň baryna. Eger ol bolmasa, meniň ömrüm manysyz bolardy. Meni Alla gadyrsyz goýmandyr, ol gowy ýigit, eje.
– Heý, Arslanam ogurlyk edermi?! Men başda pulumyň ýitenine aljyrap aýtdym goýberdim. Mende huş barmy näme? Arslan ýaly gowy ýigit tapdyrmaz. Ýiten puluň pikirinem etme, gyzym. Kim ogurlan bolsa, goý, onuň ýasyna ýarasyn hernä! Başga näme diýeýin? Halalja pulumyzdy.– Kime gargynýaň, keýwany? – Öwez aga işden geldi.

Dowamy bar ☘️