font size="6">Hekaýa
Bir wagtlar, dag eteginde ýerleşýän kiçijik, ýagşylykly obada Nurýagdy atly bir ýigit ýaşapdyr. Ol obada her bir işde, her bir gezimde, hatda adamlaryň arasynda-da öz ýeňil gülküsi we açyk ýüregi bilen bellidir. Ýöne Nurýagdynyň ýüreginde başga bir ot bardy — onuň ýüregi Günnur atly bir gyza aşykdy. Günnur — owadan, sahy, edepli we her kimiň hormatyny gazanan bir gyzdy. Ol ýeke Nurýagdynyň däl, bütin obanyň göwnünden turýardy. Ýöne Nurýagdy onuň ýanyna baryp, ýüregindäkileri aýtmaga, duýgularyny açmaga ynanmaýardy, sebäbi Günnur onuň üçin elýeterli däl ýaly duýulýardy.

Bir gün Günnur öz maşgalasy bilen obanyň çetindäki baglara gezelenje çykdy. Ol ýer, Nurýagdynyň iň köp gezýän ýeridi. Ol baglaryň içinde pikirlere batyp, hyýal bilen gezip ýördi. Birdenkä Günnur bilen ýüzbe-ýüz gabat geldi. Ikisi-de birbada dymdylar, göwünlerdäki söýgi bilen garadylýan nazarlar dilsiz hem dertli boldy. Emma Nurýagdynyň ýüregi agyrdy, sebäbi ol Günnur bilen bile bolup bilmejekdigine berk ynanýardy.

Bir gün Nurýagdy ähli güýjüni jemläp, Günnur bilen gürleşmäge karar berýär. Obanyň suw ýakasyndaky uly baýramçylygyň bir güni Nurýagdy Günnuryň ýanyna baryp, ýüreginiň içini açdy.

— Günnur, sen meniň üçin diňe bir owadan gyz däl, sen meniň ähli umytlarymyň, arzuwlarymyň çeşmesi. Men uzak wagtlap seniň hakda pikir etdim, ýöne ýüregimdäkileri saňa aýtmakdan gorkdum. Eger saňa bolan söýgimi bilip, sen meni daşlaşdyrsaň, men ony başdan geçirmegem islemedim. Emma indi özüňi aldamagyň manysy ýok. Sen meniň ähli pikirimsiň, sen meniň bagtym, meniň dünýäme öwüsýän şemaldyr.

Günnur dymdy. Ol başyny egdi we gözlerinden ýaşlar göründi.

— Nurýagdy, sen meniň üçin hem örän gymmat. Sen hemişe adamkärçilikli we gowy ýigit bolup galdyň. Men seniň ýagşylyklaryňy hiç haçan inkär edip biljek däl. Ýöne... — Günnur saklandy, onuň sesi ýuwaş, emma agyrdy. — Men bu obadan gitmeli. Maşgalamyz uzak şäherde täze durmuş gurmagy karar etdi. Men saňa bu hakda aýtmaga gorkdum, sebäbi seniň ýüregiňi agyrtmak islemedim.

Nurýagdynyň ýüregine salymda agyrlyk çöken ýaly boldy. Ol Günnuryň ýüzüne seretdi, emma ol ýüzüňde galdyrjak bolýan gözýaşlary bardy.

— Sen gidersiňmi? — Nurýagdy zordan dille boldy.

— Hawa, men gitmeli. Maşgalamyň karary bu, men olara garşy çykyp bilmerin.

Şol gün Nurýagdy we Günnur dym-dyrslykda bir-birlerine seredip durdular. Olaryň arasynda bir dünýälik söýgi bardy, ýöne ol dünýäniň arasynda uly bir uzaklyk emele gelipdi. Günnur öz borjuny we maşgalasyny saýlap, Nurýagdy bilen hoşlaşdy. Ol gitdi, Nurýagdy bolsa onuň yzyna seredip galdy.

Nurýagdy Günnuryň gitmegini kabul etmekde kynçylyk çekdi. Günler, aýlar geçip, Günnur Nurýagdynyň durmuşynda diňe bir hatyra bolup galdy. Emma şonda-da, Nurýagdy Günnuryň ýüreginde çümmüp galan söýginiň hiç haçan doly ýitmejekdigine ynandy.

Olar söýüşdiler, ýöne hiç haçan bile bolup bilmediler. Söýgi olara bagt getirmedi, ýöne olaryň ýüregine ömürlik yz galdyrdy. Günnur Nurýagdynyň ýüregindäki hemra bolup, onuň ýatlamasynda ýaşady. Şeýlelikde, Nurýagdy söýginiň käte gowşamakdan däl-de, ýitirmekden ybaratdygyny, ýöne şol ýitgiň hem diňe söýginiň hakykylygyny görkezýändigini duýdy.