Adam:

– Taňrym, meniň bilen gürleş – diýip pyşyrdady.

Şol wagt agaçda bir guş saýrady, ýöne adam

eşitmedi.

Soňra adam çasly ses bilen:

– Taňrym, meniň bilen gürleş! – diýip gygyrdy.

Asmanda ýyldyrym çakdy, ýöne adam oňa hem

gulak asmady.

Adam töweregine göz aýlady:

– Taňrym, seni görmäge rugsat et!

Asmanda bir ýyldyz şöhle saçdy, adam muny

görmedi.

Adam ýene çasly ses bilen:

– Taňrym, maňa bir gudrat görkez! – diýip,

asmana elini serdi.

Bir ýerde bir çaga dünýä indi, adam mundan hem

habarsyz galdy.

Soňra adam umytdan düşüp aglady:

– Taňrym, seniň şu ýerdedigiňi maňa habar ber.

Bir kebelek gelip, adamyň egnine gondy.

Adam ony eliniň arkasy bilen kowdy-da, ýoluny

dowam etdi.
...


'Hazir bolmasa, haçan?!' -Nurdan Özkan