Gözlerinden göğsüme sayısız yıldız akar. Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar..

Ah be sevgili! Slow müzik tadındaydı beraberliğimiz, gidişin remix’li oldu; kop’tun gidiyorsun.



Ağır yürüyorum diye kızıyorlar. Yüküm ağır, yüreğimde seni taşıyorum anlamıyorlar..



Ve sevda darağacında, elimi çeksem senden olacağım, çekmesem kendimden.



Sana romantik sözler yazıp kalbini boyamak istemem, sana gözlerimle gözlerine sözler yazıp yaşamak isterim aşkım



Sen bazen en zifiri karanlık gecemin güneşi, sen bazen yaşanacak hayatın cesaret verecek mutluluk yanı, sen bazen ve her zaman sevgimin tek nedenisin.


Ne kadar zalim olursan ol bu kalp senin için atacak, ister nefret et ister sil beni, hayatında her zaman gölge olacağım..



Kırılmış bir bardaktan etrafa saçılmış cam parçasıysam, üstüme basmaya çalışanların ayaklarını kanatmak zorundayım.


İçin ağlasa da kim duyar seni? Kim anlar dışarıdan olup biteni? Leyla’nın yüzünü görenler bilir: Mecnun’un kalbine batan dikeni.


Duvardaki yangın düğmesini örten cam parçasıyım, kurtuluşun olacaksa hiç düşünme ayakkabının topuğuyla kır beni..



Allah’ım beni öyle bir sonbahar ayazı öldür ki, sevdiğim mezarıma koyacak tek bir gül bile bulamazsın..


Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık sevdada boğulur.


Benden seni seviyorum dememi bekleme sevgili. Bizde zikir sessiz çekilir.


O kadar çok bu kadar çok diyemem sevgin için aşığım sana gözlerimin ışığısın.


Gözlerinin ‘kahve’sinden koy ömrüme, kırk yılın hatırına ‘sen’de kalayım.