DURMUŞ WE MEN

Meýilli däl añdan añyrky güýje,
Bärki ulaltma-da eýleýär ezbez.
Besdir maña şu durmuşyñ öz bolşy,
Göwnüm ondan özge ýerde ýerlemez.

Ruhumy owmaç deý owýar ümsümlik,
Eşdilip durmasa köçäniñ gohy.
Ýokdur ýaşamakdan uly wezipe,
Ýokdur ynsan ýaly gudrat ylahy.

Ýalan bolsa, idemezdim syrdaşy,
Şatlyga uçrasam, batsam ýa gama.
Iñ eý görýän zadym eziz ömrümi,
Ykbalymy baglamazdym adama.

Tokunsa ysgyndan gaçar dag-daşlar,
Yhlasyndan ýalkym düşýär mise-de.
Bu ukyp hemmede barka, ynanmañ,
Zehinime adaty däl diýseler.

Adaty däldigi rasdyr sulhumyñ,
Ýanbermez raýyny ýykyp bilmerin.
Söýýänim, duýýanym, ylhamym-durmuş,
Goýnundan uzaga çykyp bilmerin.

Ähli haly bilen derdime emdir,
Taýyn onda hemişelik ga:lmaga.
Ýaşap bilmen ýagşy-ýamanyn görmän,
Golumy uzadyp geçmän pa:lmana.

Keşbi simap bolup siñdi synama,
Ýüregini diñläp, janym howlady.
Kä şahyrlañ Hakdan gelse galamy,
Meniñki durmuşyñ hut öz sowgady.

Sabyr bilen çözdüm sowallaryny,
Kapasada gabamadym bagt guşun.
Hiç ýerde, hiç haçan dalaşgär dälkäm,
Baýragyna eýe boldum durmuşyñ.

Indi kysmatymy özüm ýazýaryn.