Viktor Hugo'nun şu şiiri bana şir okumayı sevdirdi:
Ağlamak için,gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken,insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mì bakmalı?
Çirkin bir tende, güzel bir ruh
kalbi baglayamaz mı?
Hasret özlenenden uzak kalmak mı?
Özlenen yakındayken hicran çekilemez mı?
Öldürmek için silah, hamcer mı olmalı?
Saçlar bağ,
Gözler silah,
Gülüş kurşun olamaz mı?