Affedince yorulur insan, yalnız kaldığında bir de; ama insanı en çok yoran şey hayal kurmaktır, olmayacağını bildiği halde.

Belki de her şeyi kabullenip, hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir.

Unutmak zaman ister demiştim, yanılmışım. Zaman değil yürek istiyormuş. O da sende kaldı.

Kalitesiz insanlar da pazar tezgâhlarına benzer. Önlerde hep sağlamları koyar. Arkaları ise çürükten ibarettir.

Çıkmaz bir sokağa bırakıp, ‘yolun açık olsun' dedi ve gitti.

Üzülme değmez sözünü duymaktan sıkıldım. Değmeyenlere zaten üzülmem. Üzüldüğüm şey, değmeyenlere yüreğimin değmiş olmasıdır.

Sadece gülüşümü yakala, öfkem sana ağır gelir.

Kalp herkeste var; yürek başka bir şey

Boş versene aşk mı kaldı artık? Herkes gördüğünü sever olmuş. Ne olduğuna değil, ne verdiğine bakar olmuş.

Sevmek ölmektir bence, ben de sevmiştim ölmeden önce.

Gülmek her zaman mutlu olmak için değildir. Bazen öyle gülmeler vardır ki; en büyük acıları gizlemek içindir.

En çok yaptığımız 5 hata; fazla güvenmek, fazla umursamak, fazla şans vermek, fazla iyi niyet, fazla inanmak.

Ben gülüşüne öldüm, o ölüşüme güldü. Farklıydık işte.

Senin dünyaya baktığın pencere kirliyse, benim çiçeklerim sana çamur görünür.

Ölesiye severken öylesine sevildik. Bundandır tüm iç çekişlerimiz