“Maňa seniň gözleriňden gitme ýok...”

Gurbannazar Ezizow

Göwne güýz gussasy dolan çagynda,

Kalba sygman, duýgularym aganda,

Agşam çigreginde, daňyň çygynda

Öňki-soňky ýatlamamy tükelläp,

Saňa meniň gözlerimden gitme ýok,

Saňa meniň sözlerimden gitme ýok.

Köze dönüp, tyllasaç Gün doganda

Keşbiň görýän, melegim, gündogarda.

Ýeriň bagryn ezip ýagyş ýaganda

Damjalardan seniň sesiň eşdilýär.

Saňa meniň gulagymdan gitme ýok,

Saňa meniň ýüregimden gitme ýok.

Özge gözler gözlerimi eretmez,

Senden başga söýgi maňa gerekmez!

Başyny ýaýkanda akja derekler

Tüm saçlaryň ysy gelýär ýel bilen.

Şoňa meniň hyýalymdan gitme ýok,

Saňa meniň hyýalymdan gitme ýok.

Erikler güllände, joşanda bahar

Didelem ýene-de ýoluňa bakar.

Sen hakda hiňlenýär şowhunly şäher,

Asman, zemin — bar zat diňe sen hakda!

Maňa senli pikirlemden gitme ýok,

Maňa gamly pikirlemden gitme ýok.

Sypaýaňok düýşlerimiň birinden,

Medet diläp söýgiň zabun pirinden,

Keşbiň gözläp günüň giji-irinden,

Düňle boldum!

Eý, düşmezim halyma!

Maňa seniň ykbalyňdan gitme ýok,

Saňa meniň ykbalymdan gitme ýok!

✏Sapa HOMMADOW