Süýji ýaşlaň sallananda kirpikden,

Göwnüm sowuklykdan irende, dünýäm,

Dahandan söz bolup atylan yşkyň

Köz bolup gursaga girende, dünýäm,

Düşündim dünýäniň özüňdigiňe,

Sendedigne göz ýetirdim bagtymyň.

Gözüme, köňlüme öwüşgin çaýdy

Menden gizläp başarmadyk ýalkymyň.

Ana, şondan soňam älemgoşarly

günler derýa bolup akdy deňimden.

Söýgim durmuşymy ýyladyp durka

Diýdim: “Indi menem gamdan ýeňilmen!”

Hyýallamda Aýy gujaklap bilýän,

Günem gaty uzakda däl depämden.

Hawa, jöwzalarda, aýaz günlerde

Diňe seniň mähriň bilen bekän men!

Sapa Hommadow