Ýüregim bir dutar,
saz çalýar şeýle.
Şeýle bir aýdymy aýdýar göwnümem.
Ol aýdym — seň adyň,
Ýöne men ony,
zeýrenip aýdamok ýa-da öwnübem.

Ol meň üçin kada...
Indi näçe ýyl,
Şol aýdym dünýäme berýär ýaraşyk.
Sen maňa ha ynan, ha-da ynanma,
Men bir saňa gezip ýörün garaşyp.

Mümkin, pikir edýän dälsiň men hakda. Ýa, pikir edýänsiň, uçuryp guşum?!..
Men saňa «işsizsiň» diýjek bolamok,
Sen işlisiň welin,
bir zada düşün!

Munda diňe öz ýüregiň diňlenmän,
Kä, özgäň ýüregem diňlenýändir-ä?
Sen diňle ýüregmi,
gaýtala adyň,
Deň gelýändir-ä?!


Aýgül Garaýewa